Dag 3: Parijs onder de grond, en heel ver er boven

Dag 3 begint, het is de laatste hele dag in Parijs. Na uiteraard weer boodschappen gedaan te hebben bij de Ed en ontbijt en lunch klaar te maken gaan we vandaag met de metro naar de catacomben van Parijs. De catacomben bestaan uit ondergrondse gangen waar bergen met menselijke botten liggen. In de tijd dat in Parijs de pest heerste raakten de begraafplaatsen overbezet en moesten graven leeggeruimd worden. De botten werden ondergebracht in de catacomben, en kunnen tegenwoordig door bezoekers bezichtigd worden.

Als we aankomen zien we een rij staan, dat hadden we niet verwacht. Zeker niet als de rij de hoek om gaat en we zien dat hij nog veel langer is. Uiteindelijk staan we 1,5 uur in de rij om binnen te komen, het laatste eindje in de felle zon, maar er waren af en toen bankjes om te zitten. Dat valt dan weer mee.

Eenmaal binnen kopen we de kaartjes en gaan we met trappen naar beneden. Ik kan me niet goed meer herinneren hoeveel trappen we naar benenden gingen, maar ik gok dat wel wel zo'n 30 meter on de grond zaten. Daarna was het zo'n kwartier door ondergrondse gangen lopen. Dan uiteindelijk komen we bij een poort, die aankondigd dat we de wereld van de dood betreden.

Wat we daarachter zien is bijna niet te geloven als je het zelf niet ziet. Lange gangen met muren opgebouwd uit menselijke botten en schedels. Op somme plaatsen zijn er hele kunstwerken van gebouwd. Het is een beetje leguber, maar ook heel bijzonder om te zien. We spenderen er alles bij elkaar bijna een uur en dan moeten we toch echt weer boven de grond. Het is even schrikken als ik me realiseer dat als je bij binnenkomst heel veel trappen af moet.... Gelukkig stelt een bortje aan het begin van de trap ons gerust. We hoeven maar 83 treden naar boven.

Na de catacomben gaan we weer opweg naar het metrostation. We komen nog een apotheek (er zijn er 3 in elke straat) tegen waar op een blaadje op het raam staat dat de mensen daar engels spreken. De fransen weten in ieder geval waar ze om bekend staan.

De metro brengt ons naar de tour montparnasse. We waren er gisteren ook al langs geweest maar gingen toen weg omdat het veel te lang wachten was. Nu kunnen we gelukkig gewoon gelijk naar boven. Het uitzicht was prachtig, en we konden gelijk kijken waar we daarna naartoe gingen. We konden in een kleine soort bioscoop zaal een film over parijs kijken en bezochten ook het dakterras, wat ik doodeng vond omdat het nogal waaide.

Vanuit het montparnasse naar hotel des invalides. We zagen vanuit de tour dat dat vrij dichtbij was, en na een hoop wikken en wegen (want dan konden we niet naar het natuur historisch museum, de bibliotheek in de vorm van boeken en de tuinen) besloten we dat we dat maar moesten doen. We konden gratis naar binnen dus dat was prima. Eerst door het museum lopen, waar wel een aantal beangstigende en indrukwenkende dingen te zien waren. Denk bijvoorbeeld aan een gigantische nazi vlag en kleiding die was gedragen in een concentratiekamp.

Daarna naar de dom, waar de tombe van napoleon staat. Bij binnekomst zagen we allemaal mensen naar een tombe toe lopen die totaal niet zo was zoals wij het verwacht hadden. Hij was kleiner, en zwart wit in plaats van bruin, maar er stond toch echt napoleon op. We kwamen erachter dat er meer napoleons lagen, want gelukkig kwamen we daarna bij een grote galerij waar je naar beneden kon kijken en de grote wanstaltige glimmende tombe van napoleon kon zien. Hij was echt heel lelijk, maar toch ook wel indrukwekkend.

Het begon al laat te worden dus eerst maar even eten. Ik wilde eigenlijk naar les halles, maar Ayla was er van overtuigd dat we in St Michel (studentenwijk) heel goedkoop zouden kunnen eten. Wij onderweg. Uiteindelijk bleek het straatje van Ayla kwijt en kwamen we uit bij een pizza op het plein bij de franse universiteit Sorbonne. Dat was wel erg sfeervol en de pizza was fantastisch!

Na het eten naar het amfitheater waar Ayla heel graag naartoe wilde. Het leek mij vreselijk saai en ik noemde het voor de grap al Ayla's hoop stenen. Bij aankomt bleek het toch wel erg leuk te zijn. Het leek the plce to be voor de franse jeugd te zijn. Veel jongeren waar jeux de boule aan het spelen en het was er rustig en prettig vertoeven. We hebben er dus een tijdje gezeten, en het voelde echt parijs parijs.

Om de dag compleet te maken besloten we nog even naar les halles te gaan. Ik wist dat het een leuke omgeving was en we wilde centre pompidou nog even zien. Eenmaal daar liepen we nog even rond, en zagen we zomaar dat we op loopafstand van de Notre Dame waren. Onder protest van Ayla zijn we er naatoe gelopen en het bleek het hoogtepunt van mijn reis te worden. Het was aan het schemeren en uiteindelijk was het na even donker. De cathedrale was mooi verlicht en er speelde iemand gitaar. Naast mij zaten twee fransen een wijntje te drinken en overal waren mensen. Het was prachtig... en heel naar omdat ik niet naar huis wilde... wat de volgende dag toch echt ging gebeuren.

Dan maar eens terug naar het hotel. Op de laatste avond besloot ik op ons frans balkon nog een sigaret te roken en wat te drinken. Dat had ik veel eerder moeten doen. Ik had heel leuk uitzicht en het voelde erg gezellig.

Toen maar naar bed. Morgen gaan we weer terug naar huis