De eerste dag, gelijk op stap

Het was gelijk gigantische stress. Uitgerekend op de dag dat ik naar Parijs ga moet de het nederlands elftal gehuldigd worden in Amsterdam. Gevolg is minder treinverkeer. Ik was dan ook zwaar in paniek gisteren avond, maar het bleek mee te vallen, het elftal wordt niet gehuldigd om zes uur 's ochtends, en daarom kan ik nog gewoon de trein nemen en ruim op tijd aankomen. Zeer ruim, want terwijl mijn trein pas om 8.30 vertrekt ben ik al rond 7.00 op schiphol. Betekend dat ik nog genoeg tijd heb op de w.c. te zoeken te roken en, jawel hoe kan het ook anders, een nieuwe indier te ontmoeten.

Deze was net 3 maanden in Nederland en kwam hier om te studeren. Hij heette Rama en ik kwam er al snel achter dat hij in uit dezelde stad komt als mijn India. Het wordt nog gekker hij was zelfs heel dichtbij de geboorteplaats van India geboren en had zoals karakteristiek voor mensen in Punjab dus ook Sikh. Eindelijk is er iemand getuigen van geweest dat ik die indiers echt gewoon op straat tegen kom. Ayla kan het nu bevestigen.

De Thalys (of in Belgisch Thales) vertrok optijd maar liep onderweg wel 40 mminuten vertraging op. Dit zorgde ervoor dat we pas rond half een op Paris Nord aankwamen en om kwart voor een bij het hotel waren (aan te lopen vanaf Paris Nord en op loop afstand van de sacre coeur). Direct maar op stap dan.

We lieten onze bagage achter en namen de metro en de trein naar Versailles, het gigantische paleis met in totaal ongeveer 2000 kamers waar vandaan Louis de 14e regeerde. Het was prachtig om te zien, al was het vele goud soms bijna kitsch. Natuurlijk zijn er veel foto's geschoten, maar het hoogtepunt was de foto van het beeld van koning Dagobert.

Door het snelle googlen van Ayla's vader kwamen we er achter dat je gelukkig nu ook in Parijs het kraanwater gewoon kan drinken. Dat is een opluchting, en het scheelt veel geld aan flesjes water kopen. Bij het fontijntje voor versailles hebben we maar gelijk onze flesjes bijgevuld. Conclusie na de eerste terughoudende slok: Het water in Parijs is prima, het glijdt alleen wat meer. Later bleek dat het gewone kraanwater mijnder glijdt alleen wel ietwat chloorachtig ruikt en smaakt. Maar wat mij betreft is het prima water.

Terug naar het hotel en de tassen uit de bagage ruimte halen.De grote spanning, we gaan eindelijk de kamer zien. Hier zijn we toch wel wat zenuwachtig over. We hebben niet een mega cheap hotel, maar je weet het nooit. De hotel kamer was prima, en de douche fantastisch. Die heb ik maar gelijk uitgeprobeerd. Na het verkennen van de hotel kamer zijn we gaan bedenken wat waar we gingen eten. Ik wilde heel graag terug naar een restaurant waar ik vroeger met de parijsreis van mijn middelbare school (Broklede) naartoe ging, dus we besloten daar dan maar gelijk naartoe te gaan. Het was een uurtje lopen en voor we gingen eten konden we eerst nog even naar de sacre coeur. Daar genoten van het uitzicht en toen doorgelopen naar het restaurant.

Chartier is het meest verbazinwekkende restaurant waar ik ooit geweest ben. En dat is niet omdat de kwaliteit zo vreselijk hoogstaand is. Het restaurant ziet eruit als een soort nagebouwde stationshal en je kunt de gang van zaken rustig beschrijven als lopende band werk. Het eten is prima, maar de obers (in zwarte pinguin pakken) zijn vaak ronduit onbeschoft of toch minstens zo gehaast dat ze je niet horen of zien als je iets nieuws wilt bestellen of wilt betalen. En als je geluk hebt wordt je als je met zijn tweeen bent rustig met twee wild vreemden aan een tafeltje voor vier gezet. En toch, ondanks alles, staat er voor de ingang van het restaurant een wachtrij, waar wij iets meer dan een half uur in gestaan hebben. Er moet dus wel iets goed zijn. En dat is ook zo, het is een belevenis die je absoluut mee moet maken (en het eten is prima en goedkoop).

Na het eten bij chartier (voor mij forel met friet en cola) weer op weg naar het hotel. Ondanks dat we niet veel gedaan hadden was ik moe en wilde ik naar bed. Op de weg naar het hotel die een uur duurde zagen we nog veel van de stad. Ik was blij toen ik de sleutel voor chambre trante quatre op kon halen en lekker mijn bed in kon kruipen. De geluiden van vuurwerk en sirenes houden me wakker, maar lekker slapen zal ik zeker. Morgen is het quatorze julliet.