Dag twee, noodweer en quatorze julliet in Parijs

Hoewel we hadden besloten vroeg op te staan werden we toch vrij laat wakker (vrij laat is rond 9 uur). Eerst boodschappen doen bij mijn nieuwe vakantie liefde (ED = franse supermarkt). We halen een stokbrood voor 50 cent en een camenbert en ham met peper. Dit gaat dienst doen als ontbijt en lunch. Na het ontbijten snel naar de metro, want we hebben een druk programma geplant, dat begint bij cemetiere du pere lachaise, de beroemde begraafplaats waar onder andere James Morisson en Edith Piaf begraven liggen. Met volle moed nemen wij de metro en lopen we naar de begraafplaats.

Alleen de ingang is al indrukwekkend en de graven zin ronduit prachtig. Ik houd er niet zo van om te zeggen 'hier wil ik later ook wel liggen' maar ik was vrij verrukt om te zien dat er ook nieuwe graven zijn. Als je dan toch ergens de eeuwigheid moet doorbrengen. Maar goed. Na op de kaart gekeken te hebben gingen we op zoek naar de graven van Edith Piaf en James Morisson, je moet ze gewoon gezien hebben als je daar bent. We zagen vanalles, en ik kon het niet nalaten om in de huisjes naar binnen te kijken, om te zien of er iets legubers als een kist (of de inhoud) te zien was. Het meeste waren echter altaren met foto's van de bewoners.

En toen begon het te flitsen en te rommelen. Het werd griezelig begraafplaats weer. En uiteraard, de regen volgde al snel en we regende zeiknat. Natuurlijk was ik niet zo verstandig om een paraplu mee te nemen en in een van de graven schuilen (wat andere bezoekers wel deden) van on te onrespectvol voor woorden. Dan maar een extra douche. En een rot ochtend, want toen het stopte met regenen en ik echt drijfnat was, wilde ik alleen nog maar terug naar het hotel. Het drama was compleet toen Ayla's slipper kapot ging. Terug naar het hotel!

En de regen hield niet op. Scheen het zonnetje alweer toen we de metro terug namen, toen we de metro halte bij het hotel uitkwamen was het donkerder dan de avond daarvoor toen we om elf uur 's avonds terug kwamen. Op een drafje naar het hotel. Eenmaal binnen zagen wij vanuit onze kamer het water met bakken uit de hemel komen. Maar even afwachten.Dat deden we de twee uur daarna. Met berichten vanuit nederland dat het noodweer zou zijn in Parijs werd ons humeur er niet beter op. We besloten, we gaan gewoon als het om hal drie nog niet beter was. Het werd iets beter, maar regenen deed het nog steeds.

We gingen maar, en het noodweer en mijn humeur was de overtuiging om gelijk een metro pas voor twee dagen te kopen. We namen de metro en besloten daar bij het meest interessante station uit te stappen. Het werd St Michel, bij de Notre Dame. Doel een: een paraplu kopen. Ik kocht de eerste goedkope paraplu van 5 euro, en je raad het al, de regen stopte. Het heeft de rest van mijn tijd in Parijs niet meer geregend.

Op we naar de Notre Dame kregen we een flyer (die opvallen weinig worden uitgedeeld in Parijs) voor korting van een boottocht. Dat gingen we maar doen dan. Maar eerst maar eens een rondje door de kerk van de klokkenluider waar disney ooit een film over maakte. Ik heb de gewoonte om een kaarsje te branden in grote kerken, en deed dat ook hier. Ayla vroeg om een goede reis (met goed weer) wat is uitgekomen. Uit bijgeloof vertel ik niet wat mijn wens is, omdat ik te graag wil dat die ook uitkomt.

En toen naar de boot. We hadden al besloten een rondvaart te doen, omdat we het vrijheidsbeeld in Parijs wilde zien. (Ja die is er inderdaad. Het was een gift van New York, nadat de fransen de orginele versie aan hen gaf). We hadden het beeld als gezien in de trein gisteren en wilde er nog eens langs varen. Niets gezien natuurlijk. Wel zagen we alle bruggen, de plek waar de guillotine uitvoerig is gebruikt (place de la bastille), het oudste huis van Parijs, het smalste huis van Parijs, het restaurant waar voor het eerst met een vork is gegeten, de plek waar Diana is verongelukt, waar ook een replica van de vlam van het vrijheidsbeeld boven staat, en de perfecte vrouw (een wit vierkant beeld). Tijdens deze bootdocht kwamen we voor het eerst deze reis heel dicht bij de eiffeltoren. Mijn hart stond even stil. Wat ben ik toch verliefd op dat vreselijke lelijke toonbeeld van Parijs. Het was heerlijk warm tijdens de vaard en het bracht mij weer een beetje in vakantie stemming na die walgelijke start van de dag.

Na de rondvaart van een uur naar het louvre. Ik wilde graag de Mona Lisa zien )na 10 keer Parijs nog steeds niet aanschouwd.Na 5 uur hadden we korting volgens Ayla, dus we zouden eerst gaan eten. We kwamen nog over de slotjesbrug. Een brug waar veel sloten aangehangen zijn met namen van geliefde. Waarschijnlijk een ritueel dat zou moeten zorgen dat hun liefde altijd blijft bestaan.

Daarna door de tassencontrole (met angst dat we ons kostbare water in moesten leveren) en op naar het museum. Heel jammer, dicht vanwege quatorze julliet. Dat probleem hadden we nog niet gehad vandaag, maar het was toch echt een nationale feestdag. Dat wordt nog een elfde keer Parijs, of zoals Ayla regelmatig zei, ik ga er toch wonen ;-)

Op naar de metro dan maar weer, en deze keer leidde het naar de eiffel toren. Het was er vreselijk druk. Om elf uur zou er vuurwerk zijn, en daar ging heel parijs 2 uur van te voren al voor klaarzitten. Wij niet. Ondanks dat het prachtig zou zijn, vonden wij het een beter idee om het op youtube terug te kijken, en lekker terug te gaan naar ons nestje, om ons voor te bereiden op een volgende lange dag in Parijs.